Een onderwerp in het VRT-journaal vestigde nog maar eens de aandacht op de duizenden oude en verwaarloosde polyester vaartuigen die her en der liggen afgemeerd.
De kosten om een afgedankte boot af te breken, liggen meestal hoger dan de waarde ervan. Vaak worden ze dus gewoon achtergelaten. Ondertussen dringt een recyclageplan voor polyester zich op. Maar op dat vlak is er nog weinig actie te bespeuren.
Alleen Frankrijk, waar de polyester afvalberg misschien nog het grootst is, heeft al een officiële organisatie die zich bezighoudt met de recyclage van polyester boten, de APER of Association pour la Plaisance Eco–Responsable.
Sinds begin dit jaar betalen constructeurs een ecotaks en booteigenaars een registratietaks. Al dat geld vloeit naar de APER die belast is met het recycleren van oude en afgedankte boten. Dit jaar zouden door de APER al 2.500 vaartuigen gerecycleerd zijn. Maar om de historische achterstand weg te werken moet dat aantal de komende jaren nog flink stijgen.
Bij ons is er voorlopig geen concreet recyclageplan voor polyester. Vandaag worden polyester vaartuigen verzaagd en gaan ze zoals het gewone huisvuil mee de verbrandingsoven in.
Foto: Still uit de reportage van Victor Verelst – vrtnws-vrt.be.
U kan de hele reportage nog bekijken of nalezen op de website van VRT NWS – VRT.be
