De 65-jarige Pieter Heerema is donderdagavond 2 maart om 21.62 u als 17de en voorlaatse gefinisht in de Vendée Globe, de non-stop en solozeilrace rond de wereld. Hij is de eerste Nederlander ooit die de race heeft gevaren. De Vendée Globe wordt algemeen als de zwaarste zeilrace ter wereld beschouwd.
Vanmorgen tijdens een persconferentie blikte Pieter Heerema terug op zijn prestatie.
Over zijn boot ‘No way back’: “Dit was de verkeerde boot voor mij.”
Heerema nam een boot over uit een Italiaans project dat in financiële moeilijkheden was geraakt. ,,Ik had geen idee wat voor soort boot het was. Ik wist niets over foils, over masten met verschillende hoeken, maar ik besloot er voor te gaan. Dit is de meest moderne, meest agressieve en meest fysieke boot van dit type. Ik moest kniebeschermers dragen en bijna letterlijk kruipen door de boot. Dit was de verkeerde boot voor mij, maar ik had geen keus. De foils waren geen goede keuze voor mij. Ik had een jaar geleden nog nooit gezeild op een IMOCA en nooit solo gevaren tot zes maanden voor de start. De leercurve was dus behoorlijk steil. De foils waren een extra complicatie. ”
116 dagen alleen
“116 dagen. 4 maanden. Het is een heel lange tijd. Alleen. Maar dat is niet het ergste. Elke dag gebeurt er iets. Er zijn enkele leuke momenten, maar ook een heleboel moeilijke momenten.
Ik merkte wel tijdens de race dat de Vendée Globe in Nederland bekend is geworden. Het zou fantastisch zijn mochten in de toekomst andere schippers uit Nederland deelnemen. ”
“Het is niet super belangrijk om de eerste Nederlander zijn. Ik heb het gedaan, dat is het belangrijkste. Ik ben ook de eerste Zuid-Amerikaanse deelnemer, want ik heb een Venezolaans paspoort. ”
Spijt en ambitie
“Ik was nog niet klaar. De Vendée Globe kwam een jaar te vroeg. De andere deelnemers hadden meer ervaring met dit soort dingen. Ik had nooit alleen gezeild tot zes maanden voor de start
Ik weet niet wat ik zocht. Het geeft een goed gevoel het gedaan te hebben. De start en de finish zijn fantastisch, maar alles wat daar tussen is moeilijk. In 116 dagen waren er heel weinig momenten van plezier. Er zijn andere manieren om te genieten. ”
De andere concurrenten
“Ik denk dat dit een bijzondere editie was. Meestal lopen de koplopers uit, maar worden ze weer bijgehaald. Maar deze keer zijn ze bleef maar gaan. De verschillen tussen de verschillende groepen racers groeide en groeide. Ik neem mijn hoed af voor Armel en Alex. Dit is een ander niveau van racen, wat anders dan wat ik gewend ben. Ik heb het diepste respect voor deze jongens, ook voor Didac Costa en Alan Roura. Het was geweldig. U begrijpt alleen wat die mannen gepresteerd hebben als je het zelf hebt meegemaakt. ”
Wat nu?
“Ik ga terug naar mijn oude liefde, de Draak. Dan zijn er een aantal interessante mogelijkheden in het wedstrijdzeilen, de TP52, de Jules Verne Trophy, de nieuwe Melges … Ik heb tijd om na te denken nu. Ik heb al een schuur vol met boten, dus ik moet deze boot verkopen. Als ik niet verkoop zou het leuk zijn om de Transat Jacques Vabre te betwisten, maar ik wil realistisch zijn, mijn eerste prioriteit is om de boot te verkopen. ”
Facebook, een ontdekking
,,Soms zie je het niet meer zitten. Ergens ten zuiden van Australië was dat het geval. Maar mensen van over de hele wereld stuurden mij berichten, vooral via Facebook. Ik had geen idee wie ze waren, maar ze betekenden en enorme steun voor mij. Ik vatte moed en wou die mensen laten zien dat ik de finish ging halen, hoe lang het ook zou duren.
Ik was voorheen nooit op Facebook geweest, het nam veel tijd om het in de vingers te krijgen. Maar ik wil alle mensen bedanken die me via Facebook vooruit hielpen. Ook bedankt voor de grappige berichtjes.”
Geen weg terug
“Ik had de naam van mijn boot ‘No Way Back’ eerder gebruikt. Maar die naam heeft een diepere betekenis voor mij. Ik denk dat als je eenmaal iets beslist, dan moet je het doen. Dat is een levensprincipe voor mij en ik een hekel aan mensen die het laten afweten. ”
Bron: Vendée Globe / Foto: Jean Marie Liot / DPPI / Vendée Globe
